Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi ogłosiło informację, że planuje nowelizację ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności. „W każdej sekundzie w Polsce marnowana jest żywność, którą możemy przeliczyć na 184 bochenki chleba. A każdy Polak co roku wyrzuca średnio ok. 250 kg żywności o wartości ok. 3,5 tys. zł – powiedział sekretarz stanu Michał Kołodziejczak podczas konferencji prasowej w Sejmie RP na temat nowelizacji ustawy o niemarnowaniu żywności. Zmiana przepisów ma spowodować, że żywność w Polsce nie będzie wyrzucana na tak dużą skalę, jak obecnie.”

W 2022 r. REV wystąpił z apelem o pilną nowelizację ww. ustawy, wskazując, że walka z utratą i marnotrawieniem żywności w drodze odzyskiwania i redystrybucji nadwyżki żywności, która w rzeczywistości nadaje się do spożycia przez ludzi i w przeciwnym razie zostałaby zmarnowana, ma ważny wymiar społeczny dla tych, których nie stać na zakup żywności i którzy dysponują mniejszymi dochodami, mniejszym dostępem do zdrowej, zrównoważonej żywności. Szacuje się bowiem, że jedna trzecia całej żywności produkowanej na świecie jest tracona lub marnowana. Szacuje się, że w 2016 r. w całym łańcuchu dostaw żywności poprzedzającym sprzedaż detaliczną utracono około 13,8% wyprodukowanej żywności. Walka z marnotrawieniem żywności stanowi kluczową kwestię w przechodzeniu na bardziej zrównoważony system żywnościowy, gdyż owo marnowanie jest postrzegane jako jeden z głównych symptomów obecnego, niezrównoważonego systemu żywnościowego. Obecnie temat przeciwdziałania marnowaniu żywności włączyłyśmy do Programu Roślinna Szkoła.

Wskazaliśmy kluczowe elementy reformy:

• poszerzenie katalogu podmiotów, którym można przekazywać żywność – ze szczególnym uwzględnieniem jednostek samorządu terytorialnego;
• znaczące podniesienie kar za niespełnienie obowiązków wynikających z ustawy;
• zakaz podejmowania działań mających na celu czynienia niesprzedanych towarów niezdatnymi do spożycia;
• wprowadzenie do szkół tematyki dotyczącej przeciwdziałania marnowaniu żywności i zrównoważonego systemu żywności;
• umożliwienie przekazywania żywności po terminie minimalnej trwałości, źle oznakowanej (z wyjątkiem błędnego oznakowania alergenów) lub z uszkodzonym opakowaniem, pod warunkiem, że nie jest zepsuta;
• umożliwienie przekazywania w dobrej wierze żywności na cele charytatywne, która jest dobrej jakości i odpowiednio oznakowana;
• umożliwienie przekazywania do właściwych podmiotów żywności, która osiągnęła termin minimalnej trwałości („najlepiej spożyć przed…”) jako niezagrażającej zdrowiu (będzie to miało również walor edukacyjny).

Czekamy na rozpoczęcie konsultacji!

Credit: unsplash